Deel 11

‘Die fles was niet voor mij bedoelt, maar voor Thijs. Thijs heeft via via te horen gekregen dat ik de laatste tijd veel optrek met Dean en dat kon hij niet aan. Blijkbaar zijn we meerdere keren gezien door vrienden van hem. Hij kwam die avond verhaal halen en dat liep dus uit de hand zoals jullie weten. Ik ben daar de dupe van geworden en daar heb ik nu mee te dealen. Nu snappen jullie misschien beter waarom ik al die tijd geen aangifte wilde doen.’

‘Weetje Lot, ik heb altijd geweten hoe Dean over jou dacht en wat hij van je vindt. Hij heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij jou zag zitten. Alleen omdat jij al met Thijs was heeft hij er nooit wat mee gedaan. Dus ergens verbaast het mij niks. Ik had het alleen erg gewaardeerd als jij eerlijk tegen mij was geweest hierover. Ik ben tenslotte je beste vriendin en wij wonen samen.’ Zegt Anouk geïrriteerd.

Ook al voel ik mij opgelucht dat ik het nu verteld heb, ergens voel ik ook schaamte.

Schaamte dat ik heb gelogen, dat ik de minnares van Dean ben en dat ik Kim hiermee heel veel verdriet doe.

Voor mij is nu ook wel duidelijk geworden dat ik wil dat Dean een keuze gaat maken, ongeacht de uitkomst.

Maar dit kan zo niet langer doorgaan.
‘Ik moet eerlijk bekennen dat ik vind dat Anouk een punt heeft Lot. Zij heeft altijd het beste met jou voor. Ook al is het haar broer, je had eerlijk tegen haar kunnen zijn.’ zegt mijn moeder terwijl ze opstaat om ons te voorzien van drinken.
‘Jullie hebben gelijk, het is ook niet goed te praten. Dat ga ik ook niet doen. Ik wilde jullie alleen de waarheid vertellen zodat ik nu niet meer hoef te liegen en ik hoop ook echt oprecht dat jullie mij kunnen vergeven voor wat ik gedaan heb en wat er nu gebeurd is.’
Mijn moeder zet ondertussen de tafel vol met hapjes en een drankje.

Zo gaat dat bij mijn ouders thuis altijd.

Je gaat hier goed gevuld en overvol naar huis toe en komt aan niks te kort.
Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak, als ik kijk wie het is, zie ik dat Lars mij belt.

Ik druk hem weg en beantwoord met het bericht dat het nu even niet uitkomt.
‘Als jullie het niet erg vinden ga ik even op de bank liggen. Ik mag dan wel mijn verhaal hebben gedaan en hier nu heel groot zitten te zijn maar ik verga van de pijn in mijn hoofd.’
Als ik op de bank lig, pak ik mijn telefoon erbij en app Dean.
Mijn ouders en Nouk zijn op de hoogte van wat er gebeurd is. Lig nu bij mijn ouders thuis op de bank om te herstellen.
Heel zakelijk en niks bijzonders, maar ik weet nooit of Kim dit leest dus ik blijf voorzichtig.

Het is niet aan mij om haar te vertellen wat er speelt.
Als snel krijg ik een app terug.
Ik had Nouk al iets verteld. Fijn dat je ouders het weten, hoe reageerde zij? Zal ik je zo even bellen als ik onderweg ben? Dat praat wat makkelijker. Rustig aan schatje, ik denk aan je. X
Alleen al van zijn laatste woorden gaat mijn hart sneller kloppen en komt er een glimlach op mijn gezicht te staan.

Deze jongen maakt mij blij.

En ik zie wel waar ons schip strand.

Misschien is dat al heel snel, misschien pas over tig jaar.

Als ik het avontuur niet aan ga zal ik daar ook niet achter komen.
Ik ben zo een -ik zie het allemaal wel- meisje. Een avontuur aan gaan en maar zien hoe en waar dat eindigt.

Je leeft tenslotte maar één keer en ik wil daar alles uithalen wat erin zit.

Liever spijt van de dingen die ik wel heb gedaan, dan spijt van de dingen die ik niet heb gedaan. Zo simpel is het nou eenmaal.

En of het hoofdstuk Dean iets is waar ik spijt van ga krijgen, dat weet ik niet. De tijd zal het leren.

‘Lot, wat ga je nu doen? Ga je nog met Thijs in gesprek? Of laat je het hierbij?’ hoor ik terwijl ik diep in gedachte ben.

‘Huh wat? Uhm.. Geen idee mam. Ik ben daar eerlijk gezegd nog helemaal niet mee bezig geweest. Misschien is het beter om het hierbij te laten omdat ik hem verder geen aandacht wil geven. Straks haalt hij zich weer van alles in zijn hoofd en dat wil ik niet. Eigenlijk dacht ik er eindelijk helemaal vanaf te zijn. Maar dat is dus niet het geval. Ik weet niet zo goed wat ik met hem aan moet.’

‘Misschien is het wel goed om hem echt duidelijk te maken dat wat er gebeurd is, nooit had mogen gebeuren. En dat je wil dat hij zich niet meer met jou bemoeit. Wat jij doet en met wie dat gaat hem al lang niet meer aan. En als jij het niet doet Lot, dan doe ik het.’ hoor ik mijn vader zeggen met zijn boze stem.
Ik knik en staar wat voor mij uit. Wat een ellende allemaal.

Het is momenteel een grote puinhoop terwijl ik normaal eigenlijk alles wel onder controle heb.

Ok, dat ongeval heb ik nooit aan zien komen en kon ik dus ook niet voorkomen.

En mijn affaire met Dean liep in zekere zin ook op rolletjes.

Maar nu, nu ligt alles even overhoop. Letterlijk en figuurlijk. Ik sluit mijn ogen en verleg voorzichtig mijn hoofd.
Ik word wakker van het getril van mijn telefoon.

Met een half oog open, zie ik dat Dean belt.

Mijn ouders en Anouk zitten nog steeds aan de tafel en ik besluit om hem weg te drukken. Zij hoeven dit gesprek niet te horen, dat is iets tussen ons.

Ik app hem daarna meteen en zeg hem later nog te berichten als ik boven ben.
Ook heb ik nog steeds de appjes van Lars niet geopend. Als ik het gesprek open en lees wat hij allemaal schrijft voel ik mezelf verplicht om te reageren.
Hi Lars, laat ik beginnen met mijn excuus aan te bieden voor de situatie waarin ook jij nu bent betrokken. Weliswaar door je goedheid, maar toch. Het is in ieder geval nooit de bedoeling geweest, ik wil dat je dat weet. Wat Anouk je heeft verteld, dat klopt inderdaad. Dean is haar broer, ik ben zijn minnares en hij heeft mij neergeslagen. Per ongeluk! Laat ik dat vooropstellen. Dean had een conflict met mijn ex en ik ben daar helaas de dupe van geworden. Die ruzie ging dus niet om een ander meisje zoals jij zei, maar om mij. Tevens wil ik je bedanken voor alles wat je gedaan hebt voor mij, je bent een goede gozer met zijn hart op de goede plaats. Of we contact blijven houden, die keuze laat ik bij jou. Ik snap het heel goed als je daar niet meer op zit te wachten. Liefs, Lot.
Ik sluit mijn whatsapp af en leg mijn telefoon in de oplader.

Voorzichtig sta ik op van de bank om mezelf weer bij mijn ouders en Anouk te voegen. Niet wetende dat mijn ouders mij nog iets belangrijks moeten vertellen….