Deel 10

Lars heeft Anouk gesproken. Hij kwam haar onderweg tegen en ze heeft hem dingen verteld waarvan ik niet wist dat zij dit wist. ‘Lotte, er is een pakketje voor je’ roept mijn vader vanaf beneden.

Ik leg mijn telefoon weg, stap voorzichtig uit bad en droog mijzelf af. Mijn lievelings joggingpak ligt al klaar op mijn bed en ik trek het aan.

Langzaam loop ik de trap af. Als ik beneden kom staat er grote doos van greetz in de woonkamer. Als ik hem openmaak komt er een ballon uit met de tekst ‘Get well soon’ en een kaart eraan. Ik open de envelop en lees de tekst die erop staat gedrukt. Mijn hartslag versnelt bij het lezen van de tekst.

‘Van wie is het Lot?’ vraagt mijn moeder nieuwsgierig. ‘Van Anouk’ zeg ik met een zachte stem. Ik krijg het amper mijn strot uit. ‘Anouk?’ vraagt mijn moeder met opgetrokken wenkbrauw.

Het wordt mij te veel en ik barst in tranen uit. Mijn moeder komt naar mij toe gelopen om me te troosten.

Ze wil de kaart lezen maar ik hou hem stevig vast. ‘Mam, ga even zitten, ik moet jou en papa wat vertellen.’ zeg ik door mijn tranen heen.

Mijn moeder kijkt mij verontwaardigd aan. Ze loopt richting de tuin om mijn vader erbij te halen.
Dit is het moment van de waarheid. Ik moet ze mijn grote geheim vertellen, voor dat iemand anders het doet. Het is nu al zo uit de hand gelopen, dit kan zo niet langer. Mijn ouders zitten mij vanaf de bank afwachtend aan te staren.

‘Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen..’ zeg ik zachtjes.

‘Ik wil jullie vragen om eerst mijn verhaal aan te horen voor dat jullie gaan oordelen.’ Mijn ouders knikken zwijgend.

‘Laat ik maar meteen to the point komen, dan heb ik het ergste gehad. Ik ben de minnares van Dean.’

Ik voel het schaamrood op mijn wangen springen terwijl ik het zeg.

‘En ik weet dat het echt niet goed is wat ik doe. Maar mijn gevoel voor Dean is zo sterk, ik kan er niet langer tegen vechten. En eerlijk gezegd wil ik dat ook niet meer. Anouk wist dit niet, tenminste dat dacht ik dus. Maar door haar kaartje weet ik nu wel beter. Het spijt me dat ik er zo een zooitje van gemaakt heb. Zelf had ik het ook graag anders gezien. Maar het is nu zoals het is.’ zeg ik uiteindelijk heel zelfverzekerd.

Er valt een last van mijn schouders dat ik het nu verteld heb.
Mijn ouders kijken mij met grote ogen aan. ‘Maar Lot…’ begint mijn moeder. ‘Hoe, wat, waarom? Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.’

Schouderophalend kijk ik haar aan. De tranen branden in mijn ogen maar ik wil ze niet laten gaan.

‘Lotte, het is jouw leven, maar dit vind ik niet oké. Ik hoop dat je dat wel begrijpt. Of jullie moeten eerlijk zijn tegen de vriendin van Dean of jullie moeten er mee kappen. Zou je willen dat jouw dit aan gedaan wordt?’ zegt mijn vader streng.

‘Nee dat zou ik niet willen en ik snap je reactie ook heel goed. Daarom hebben we het aan niemand verteld pap.’

‘Maar Lot, hoe lang wil je dit vol houden? En waarom heb je die klap op je hoofd gehad van Dean? Ik snap er werkelijk niets meer van nu.’ ratelt mijn moeder aan één stuk door.
‘Ik ga jullie alles tot in detail vertellen. Maar ik ga nu eerst Anouk bellen om te vragen of ze hierheen komt, zodat ook zij meteen het verhaal weet en ik haar vragen kan beantwoorden.’

Als de telefoon overgaat krijg ik een brok in mijn keel.

Tegenover Anouk schaam ik mij nog het meest. Het is tenslotte haar broer!

Hoe moet ik haar nog in haar ogen aan kunnen kijken na alle leugens die ik haar verteld heb. Leugens om te zorgen dat ze er niet achter zou komen. Anouk is namelijk dol op haar schoonzus en is het soms niet eens met hoe Dean haar behandelt, nu al helemaal niet meer denk ik.

‘Lot, ik ben zo blij dat je belt!’ neemt Nouk op. ‘Hi Noukie, voor we verder praten, zou je naar mijn ouders toe willen komen? Ik wil graag mijn kant van het verhaal vertellen aan jou en mijn ouders.’

‘Prima, ik kom er aan. Geef me een kwartier.’ En ze hangt op.
Het kwartier lijkt uren te duren. Zenuwachtig loop ik heen en weer door het huis. Als eindelijk de deurbel gaat, klopt mijn hart in mijn keel. Het moment van de waarheid, het is nu aangebroken. Ik doe de deur open en Anouk vliegt om me nek heen.

‘Ik neem je niks kwalijk, echt helemaal niks!’ zegt ze luid en duidelijk. Als ze me los laat en aan kijkt zie ik de tranen in haar ogen staan.

‘Niet huilen alsjeblieft, kom binnen.’

Het is een ongemakkelijke moment, omdat mijn moeder een paar uur geleden nog te keer ging tegen Anouk. Gelukkig staat ze direct op en maakt ze excuus. We nemen plaats aan de eettafel en de stilte valt.

‘Laat ik maar bij het begin beginnen, anders snappen jullie er helemaal niks van.’

Drie paar ogen zijn op mijn gericht, het is nog nooit zo stil geweest, ik word er zenuwachtig van.
‘Tsja, Dean en ik. Uhm… Het is ongeveer een half jaar geleden begonnen. Ik was net een paar weken weg bij Thijs, toen ik Dean tegen kwam met stappen. We stonden gezellig te kletsen en dronken samen een drankje. Op een gegeven moment begon hij te vertellen over zijn relatie met Kim. Dat het niet lekker meer liep. Ze was vaak aan het klagen, hij was te veel weg met zijn vrienden en ze controleerde hem continue. Waar hij was en met wie. Dat benauwde hem en hij wilde er eigenlijk een punt achter zetten. Makkelijker gezegd dan gedaan aangezien ze net samen een huis hadden gekocht en er veel gedoe van zou komen. Hij wilde het dus nog even aan kijken en dan zien hoe het zou gaan lopen. Na een paar drankjes en genoeg geklets zijn we samen de dansvloer op gegaan. We stonden wat te dansen samen en dat werd steeds intiemer. Toen viel de eerste zoen. Waar ik al snel mijn hoofd weg trok en hem zei dat het geen goed idee was, zag hij dat anders. Hij zei mij dat hij dit al veel eerder had moeten doen en zeker nu ik vrijgezel was. Ik heb er natuurlijk zelf nooit een geheim van gemaakt dat ik hem een leuk en lekker joch vind. Dus ik was meteen verkocht toen hij dat zei.’
Mijn moeder haar mond valt open van verbazing.

‘Maar lot, je kent Kim! Hoe kan je haar nog kunnen aankijken? En Anouk dan, zij wist al die tijd van niks? En waarom heeft Dean die fles op jouw hoofd kapot geslagen? Ik snap het niet meer!’

Ik begin te lachen.

‘Mam, rustig! Ik ben Kim gelukkig nog niet onder ogen gekomen en dat wil ik graag zo houden. En Anouk wist dit naar mijn weten niet, totdat Dean het haar verteld heeft.' 

'En die klap met die fles dan?? Waarom heeft Dean je die klap gegeven?' vraagt ze bijna boos.

'Die fles... Die was niet voor mij bedoelt..' begin ik...…..