Deel 6

Dit kan niet waar zijn! Ik speel het filmpje opnieuw af, nog een keer, en nog een keer. Ik zet hem op pauze en probeer in te zoomen. ‘Shit zooi!’ Roep ik kwaad. Het lukt niet om in te zoomen. Ik maak er een screenshot van en open snel mijn fotogalerij. Ik klik op de screenshot en zoom in, dan lukt het wel. Ja het is hem echt, hoe dan? Hoe kan dit waar zijn? En waarom heeft niemand mij wat gezegd. Ik ga terug naar facebook en bekijk het filmpje nog een paar keer. Het is heftig en vooral confronterend om te zien wat er die bewuste avond gebeurd is. Met tranen in mijn ogen en een hartslag van 200 bekijk ik het filmpje, telkens weer opnieuw. Telkens als ik die fles richting mijn hoofd zie gaan, voel ik de pijn opnieuw. En het ergste is nog, ik heb hier gewoon de dader voor mijn ogen.

Andrea, de verpleegkundige van de avonddienst komt weer binnen. ‘Lotte, voel je je wel goed? Je hartslag is ineens erg hoog zagen we op de monitor.’ Ik begin te huilen en laat mijn telefoon op mijn bed vallen. ‘Nee, ik heb zojuist een filmpje gezien waarin ik wordt neergeslagen en door wie!’ Zeg ik snikkend. Andrea kijkt me geschrokken aan, ‘vandaar dat je hartslag zo hoog is. Wil je wat drinken?’ Ik knik. Ze vult een beker water en geeft het aan mij. ‘Wil je erover praten?’ Vraagt ze voorzichtig. Ik haal mijn schouders op, ‘er valt weinig over te zeggen denk ik. Ik weet nu wie het gedaan heeft en volgens Lars zit diegene al vast.’ Andrea legt haar hand op de mijne, ‘aangifte doen kan altijd he, zeker nu je bewijs hebt. Denk er nog even rustig over na. Het is niet niks wat er gebeurd is.’ Zegt ze lief. ‘Wil je het filmpje zien?’ Vraag ik. Twijfelachtig kijkt ze me aan, ‘als jij wil dat ik het zie, dan wil ik wel kijken. Anders niet.’ 

Ik pak mijn telefoon, open facebook en laat het filmpje aan haar zien. Het is een beeld van een paar seconde, maar wat je ziet is echt heftig. Andrea slaat haar hand voor haar mond, ‘dit is niet normaal hoor! Vreselijk Lotte.’ Snel geeft ze mijn telefoon weer terug. ‘Bizar he om te zien? Ik weet ook niet of ik er blij mee ben dat dit op facebook staat. Maar voor mij is het nu wel goed dat ik weet wie de dader is, en diegene ook persoonlijk ken.’ Met grote ogen kijkt Andrea me aan, ‘je kent de dader persoonlijk??’ Ik knik, ‘Ja ik weet wie het is. Daarom maakt dat het verhaal ook zo lastig.’ Antwoord ik. ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen Lotte. Dit is een bizarre situatie, maar ik zou het er zeker niet bij laten.’ Ze heeft gelijk, ik moet het hier niet bij laten. Dit is niet oke. ‘Kan ik nog iets voor je doen?’ Vraagt Andrea nadat ze mijn verdere controles heeft gedaan. ‘Nee, dank je, ik ga mijn moeder nog even bellen en dan proberen te slapen.’ Antwoord ik. Ze knikt vriendelijk en verlaat de kamer. 

Ik pak de afstandsbediening van mijn bed, zet hem in de ligstand en leg, mijn nog steeds mega pijnlijke hoofd, in mijn zachte kussen. Ik ben kapot, letterlijk en figuurlijk. De tranen stromen over mijn wangen. Waarom ik? Waar heb ik dit aan verdient? Misschien is het wel met opzet gegaan, misschien niet. Wat er vooraf gebeurd is, is niet te zien op het filmpje. Maar als het met opzet is geweest, waarom?! Ik besluit Lars te appen. Hij heeft mij tenslotte geholpen en kan mij misschien antwoorden geven. 

19:53 Hi Lars, Lotte hier. Hoe gaat het met je?

19:56 Hoi Lot, goed en met jou? 

19:56 Gaat redelijk. Sorry dat ik je wegstuurde, het voelt gewoon een beetje ongemakkelijk, omdat ik je eigenlijk helemaal niet ken. 

19:58 Geeft niks, dat begrijp ik helemaal! 

20:00 Fijn dat je het begrijpt. Mag ik je een brutale vraag stellen?

20:01 Kom maar op! 

20:02 Heb jij alles zien gebeuren? Van begin tot het eind?

20:04 Ja, ik heb het zien gebeuren, maar was net te laat bij je, om in te grijpen. Hoezo?

20:05 Zou je misschien langs willen komen? Ik heb zoveel vragen, maar geen antwoorden. 

20:06 Uhm. Dat gaat nu helaas niet meer lukken. Ik moet zo richting het werk. Morgen kan ik wel?

20:07 Dat is prima! Laat je even weten hoe laat je komt dan? 

20:10 Ja dat is goed. Van waar ineens die vragen eigenlijk?

20:12 Ik heb zojuist een filmpje gezien, van wat er gebeurd is, maar alleen van het moment dat ik ook daadwerkelijk neergeslagen wordt. Dus ik wil weten wat er vooraf gebeurd is. 

20:15 Een filmpje? Heftig! Ik snap dat je daar antwoorden op wil. Ik kom morgen naar je toe! 

20:17 Fijn, dank je! Werk ze en tot morgen.

20:20 Tot morgen Lot! 

Ik zet mijn telefoon op stil en leg hem weg, geen behoefte meer aan. Boven mijn hoofd hangt zo een kleine televisie waarop je net niks ziet. Toch zoek ik de afstandsbediening en zet hem aan. Ik zap wat, maar uiteraard is er niks leuks op tv. Mijn ogen voelen zwaar aan en mijn hoofd bonkt weer uit elkaar. Ik druk op de bel naast mijn bed. Binnen een paar minuten staat Andrea naast mijn bed. ‘Wat kan ik voor je doen Lotte?’ Vraagt ze lief. ‘Mag ik misschien pijnstilling voor die hoofdpijn. Ik wordt er ondertussen misselijk van.’ Antwoord ik. ‘Natuurlijk mag dat. Ik ben zo terug!’ En ze verlaat de kamer. Opeens wordt ik overladen met golven van misselijkheid. Het is zo erg dat ik naar de wc wil, omdat ik bang ben dat ik moet overgeven. Wanneer ik zelf uit mijn bed gestapt ben, gaat het helemaal fout.